رفته بودیم طرفهای مودستو ( Modesto ) یا شهر آب و ثروت و خرسندی و سلامتی. باغات گردو و بادام و انگورستان یا همون تاکستان. اینا درخت گردو بودند ها! هرچند صد سال هم به زیبایی درختان گردوی خوانسار نمیرسیدند اما بار یه درخت گردوی مدستو به بار ده تا درخت گردوی خوانسار گفته بود زکی! میگن فلفل نبین چه ریزه. تا حالا اینجوری بادام و گردوی ندیده بودم. شاخه ها از بار زیاد داشتند میترکیدند. اما جالب بود که هیچکدوم نشکسته بودند. درختها همه اصلاح ژن شده اند هم از نظر باروری هم از نظر مقاومت. طرح شطرنجی با خیابانهای عریض بین درختان، هم اجازه بهره برداری آسان می داد هم اینکه درخت از نظر عرض فضای رشد داشت. بنابر این درخت چمنی و کوتاه قد اما بسیار پر بار میشد. خیابانهای بین مزارع، همه بصورت چهارراهایی که امتداد هر خیابان تا افق کشیده شده و  بی انتها بنظر میامدند. عین همون فیلمهای وسترنی که از وسط یه چهارراه تا بی انتها، خیابان در افق به آسمان وصل میشد. همون جاده های کلاسیک آمریکایی.

درختان بادام مودستو

درختان گردی مودستو و جاده بی انتهای کشیده شده تا افق.

--------------------------------------------------------------------------------------------

پ.ن.۱- یکی بگه چرا من نمیتونم این سایت چیلک رو به فارسی یا انگلیسی ببینم. با یونی کد هم که باز میکنم بازم به خط ماشینه. همه خط ها رو امتحان کردم. نمیشه که نمیشه.